به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، منیژه هادیان دهکردی عضو هیأت علمی و رییس پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی‌فرهنگی این مطلب را در هفتمین کنفرانس بین‌المللی تغییر اقلیم، که با مشارکت پژوهشگاه در کتابخانه ملی ایران برگزار شد عنوان کرد.

رئیس پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی‌فرهنگی در این نشست موضوع «تغییر اقلیم تهدیدی برای میراث فرهنگی، میراث فرهنگی بخش مهمی از راه حل تغییر اقلیم» را به بحث نهاد و گفت: امروزه، جهان با یک بحران زیست محیطی مواجه است که تمام مناطق جهان و تمام سطوح جامعه را تحت تأثیر قرار داده است. به این معنا که افزایش میانگین دمای آب و هوای جهانی موجب تغییر اقلیم و حوادث فاجعه‌بار در آن شده است.

او یکی از عوامل اصلی افزایش دما را تولید گازهای گلخانه‌ای همچون دی اکسید کربن عنوان کرد که رد پای آن را در سوخت‌های فسیلی می‌توان یافت و افزود: آب شدن یخ‌ها و بالا آمدن سطح اقیانوس‌ها و دریاها، افزایش رطوبت و بارندگی، خشکسالی و آتش‌سوزی، فرونشست‌ها و مهاجرت‌های اجباری از جمله تبعات افزایش دما و تغییر اقلیم در جهان است.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری تصریح‌ کرد: میراث‌فرهنگی که همواره در معرض تعامل با محیط خود بوده و خواهد بود، و اغلب به عنوان فرآیندهای هوازدگی از این تعامل یاد می‌شود موجب تغییرات تدریجی در آنها می‌شود. این در حالی است که تغییر اقلیم یک تهدید بالقوه اضافی محسوب می‌شود و نرخ‌های مورد انتظار آسیب و فرسودگی در آثار ملموس در محیط‌های داخلی و خارجی را تشدید و یا به ظهور پدیده‌های فرسودگی جدید کمک می‌کند.

هادیان دهکردی افزود: بنابراین چالش‌های پیش روی میراث‌فرهنگی در مواجهه با تغییرات اقلیمی واقعی، پیچیده و نیازمند تحقیق برای تولید دانش و بینشی هستند تا بتوان از خطر بالقوه آسیب دیدن یا از بین رفتن غیرقابل جبران آن جلوگیری کرد و به راهبردهای مدیریتی و توصیه‌های ملموس دست یافت.

او با بیان‌اینکه طبق توافقنامه پاریس در سال 2015 به نقش مهم موزه‌ها در «تقویت اجرای آموزش و پرورش، آگاهی‌های عمومی، مشارکت عمومی و دسترسی عمومی به اطلاعات» در ارتباط با مواجهه با تغییر اقلیم اذعان می‌شود خاطرنشان‌کرد: همچنین طبق گزارش شورای بین‌المللی بناها و محوطه‌ها (ایکوموس) دانش‌های میراثی می‌توانند راهنمایی برای سازگاری با محیط در حال تغییر باشند و مکان‌های میراثی می‌توانند به عنوان فرصت‌هایی برای ایجاد انعطاف‌پذیری جوامع در برابر تغییرات اقلیمی عمل کنند، لذا با نزدیک شدن به تهدیدات جدی‌تر تغییرات اقلیمی، دیر یا زود نقش میراث‌فرهنگی در سیاست‌های لازم برای حمایت از پایداری محیط زیست، بیش از پیش ضروری می‌شود.

انتهای پیام/